Deze variatie maakt het Zegbroek tot een paradijs van varens, zeggen en veel andere plantensoorten.
Dankzij mooie vlonderpaadjes blijven de broekbossen bewandelbaar. In deze oude Demermeander kan je een zeldzaam natuurverschijnsel waarnemen: een trilveen. Wie zich op zo’n trilveen waagt, waant zich op een waterbed.
Het Zegbroek (Blaasberg) is in feite een relict van een grote, afgesneden meander van de Demer. In onze streek hebben we nog andere relicten van de Demer en de Dijle, namelijk "Meander van Tremelo", beter bekend als de "Putten van Fonteyn", de "Broekelei" te Keerbergen, "Cassenbroek" te Bonheiden, en in Haacht "Meander van Haacht", "Den Hout" en "Hulterbroek".
De meander van de Blaasberg is, vergeleken met de andere fossiele meanders, bijzonder belangwekkend. Niet alleen omdat hij van bebouwing grotendeels gespaard bleef, maar ook omdat er een centrale zandige verhevenheid of "donk" ontbreekt, wat bij de andere wel voorkomt.
Het gebied is een 50 ha groot en er werden op deze oppervlakte ongeveer 200 verschillende vaatplanten gedetermineerd, wat naar Vlaamse normen vrij hoog is. Enkele vrij zeldzame soorten die hier voorkomen, zijn de rankende helmbloem en heksenmelk.
Door vergelijking met vroegere inventarisaties blijkt dat er in de loop der jaren reeds verscheidene plantensoorten verdwenen zijn.
Natuurpunt vzw - afdeling Tremelo voert hier reeds enkele jaren een aankooppolitiek, waardoor het reservaat Zegbroek ontstond, om via beheerswerken sommige planten terug te bekomen. Een belangrijk kenmerk van het Zegbroek is de zeer natte bodem. De grondwaterstand is er gedurende het ganse jaar hoog en bevindt zich tijdens de winter vaak boven het bodemoppervlak.
